Scheiden is heftig. Het is een life-event met een enorme impact op het leven van volwassenen én kinderen. Veel gezinnen redden het om na een periode van onbalans weer evenwicht te hervinden. Maar andere ouders komen in een hopeloos gevecht terecht.
Het kunnen inschatten wat ‘hoort’ bij uit elkaar gaan danwel voorspellend is voor langdurige strijd vraagt kennis. Strijd kunnen de-escaleren vraagt vaardigheden.
Ook ons Nederlandse jeugdzorgsysteem draagt, onbedoeld weliswaar, soms bij aan het voortduren van heftige conflicten. Als ouders niet meewerken aan interventies, schalen we op. Wat in bedrijfskundige termen ook wel ‘escaleren naar een hoger nivo’ wordt genoemd.
Onlangs heb ik een ouder gecoacht die ongewild in een heftige strijd met zijn ex was beland. Hij wilde tips en tools hoe hij kon voorkomen dat de strijd met zijn ex zou voortduren. Hij zag zijn ex als een goede moeder. En hij merkte dat de kinderen leden onder de situatie. Maar die niet alleen. Ook hijzelf. Hij was in iets beland dat hij nooit had gedacht en gewild.
Tijdens de scheidingsmelding ontstond er een heftige ruzie gevolgd door een handgemeen. Vader duwde moeder en moeder viel. De politie werd gebeld. Er werd een tijdelijk huisverbod voor vader afgegeven. Vader zag de kinderen een paar weken niet en raakte steeds gefrustreerder.
De kinderen waren er niet bij geweest toen het explodeerde. En er was nooit eerder geweld geweest tussen ouders. Waarom kon hij de kinderen dan niet zien? Vader belde vervolgens één keer naar moeder over de kinderen. Het tijdelijk huisverbod werd als maatregel verlengd. Want vader had zich niet aan de afspraak gehouden. Twee maanden na het incident had vader voor het eerst weer contact met zijn kinderen.
Er werd een onderzoek gedaan door Veilig Thuis waarbij vader hulp in huis aanvaarde. Echter, moeder bleef herhaaldelijk meldingen doen over de situatie bij vader. De Raad voor de Kinderbescherming werd verzocht onderzoek te doen naar de noodzaak van een kinderbeschermingsmaatregel vanwege de strijd.
Vader zat in zak en as. Hij voelde zich enorm kwetsbaar en was bang zijn kinderen te verliezen. Want ja. Hij had moeder geduwd. Dat speet hem. Dat had nooit mogen gebeuren. Maar er was na het tijdelijk huisverbod nooit een moment geweest waarop vader en moeder met begeleiding in gesprek konden gaan. Hij had niet de mogelijkheid gehad om zijn verantwoordelijkheid te nemen richting moeder.
In nog geen half jaar tijd waren ouders compleet overspoeld door instanties, meldingen en groeide de argwaan en angst met de dag. Dat was het moment waarop ik werd gebeld.
‘Wat kan ik doen’, vroeg deze vader.
Mijn vragen aan jou
Geschreven door Mintje Groot Nibbelink
Nb. De casus is op details gewijzigd. En in deze casus kwam het uiteindelijk best wel goed. Wil je weten hoe dat lukte? Volg de training Taxeren en Interveniëren bij Complexe Scheiding. Daar vertellen we welke interventies hebben gewerkt.
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.