Als je in je werk regelmatig voor het dilemma gesteld wordt of een omgang tussen kinderen en hun ouder(s) wel of niet door moet gaan en in welke frequentie, weet je hoe lastig het is om hierin de juiste beslissing te nemen.
Want waar doe je nu goed aan? Een lage frequentie, zodat het kind kan wennen in het pleeggezin of een hoge frequentie zodat de band in stand blijft met de biologische ouders? En waardoor raakt een kind zo overstuur? Zijn dat de herinneringen aan de gebeurtenissen thuis of is het door het missen van ouders? En hoe zorg je voor een goede samenwerkingsrelatie met ouders en verzorgers?
Arianne Struik en Margreet Timmer belichten al deze aspecten tijdens deze training.
Er zijn op het moment geen trainingen beschikbaar. Laat je gegevens achter en we houden je op de hoogte van nieuwe ontwikkelingen omtrent deze training
Bij het werken met kinderen in pleeggezinnen en hun families stuiten we soms op weerstand of conflicten over de vorm en frequentie van het contact tussen kinderen, hun ouders en bredere familie. Wanneer dit gebeurt, is het belangrijk om alle betrokkenen bij elkaar te brengen voor een gezamenlijk overleg.
Om kinderen en ouders te begrijpen vanuit een traumaperspectief, leggen we uit hoe misbruik en verwaarlozing van invloed kan zijn op de ontwikkeling, gehechtheid en traumatisering van kinderen.
De verschillende aspecten van contact tussen kind en ouders worden vanuit een trauma- en ontwikkelingsperspectief besproken. Het gaat hierbij bijvoorbeeld om; wanneer is contact veilig, de voor- en nadelen van geen of minimaal contact, hoe kan contact de gehechtheidsrelatie van het kind met de ouders verbeteren en hoe kunnen verzorgers de reacties van het kind begrijpen.
Veel kinderen die te maken hebben gehad met kindermishandeling, hebben ouders die ook zijn getraumatiseerd. Dat kan problemen opleveren in de samenwerking met de ouders. We schetsen manieren om met getraumatiseerde ouders samen te werken, om de samenwerking en zelfregulering te verbeteren. We bespreken hoe de ouders een grote bijdrage kunnen leveren aan het herstel van hun kind.
We bespreken de verschillende traumabehandelingsmethoden en de mogelijke voordelen van behandeling. Ook schetsen we kort de redenen waarom kinderen niet graag over hun trauma praten, zoals geheimhouding, bedreigingen, geen toestemming en loyaliteit. Daarna oefenen we verder met het werken aan veilige manieren van contact leggen. We doen dit aan de hand van de casuïstiek die jij inbrengt. Maar ook hoe je de impact van het contact achteraf kunt verminderen, wat ouders kunnen bijdragen aan het genezingsproces van het kind tijdens het contact en wat een getraumatiseerde ouder kan helpen tijdens het contact.
De traumareacties en triggering van het kind kunnen we verminderen, maar ook loyaliteitsconflicten kunnen worden aangepakt en schaamte en schuldgevoel kunnen worden verminderd. We bespreken wat daarvoor nodig is aan interventies, bijvoorbeeld door het geven van psycho-educatie over traumareacties aan zorgverleners en kinderen, met bijvoorbeeld de window of tolerance, de vulkaanmetaforen en interventies om de zelfregulatie te verbeteren, zoals de kluis en het hier en nu oefenen. Je gaat oefenen hoe je deze tools kunt gebruiken.
Tijdens de training bespreken we deze tools en krijg je de kans om enkele hiervan uit te proberen. Een deel van het werk met kinderen die niet bij hun ouders wonen gaat over het creëren van voorspelbaarheid en duidelijkheid. Zowel voor de kinderen, de biologische ouders als de pleeggezinnen. Een tool zoals woord- en beeldverhalen kan een ondersteuning zijn. In ons werk zijn zowel een transparante aanpak als instrumenten nodig die een dergelijke houding ondersteunen.
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.
