Zowel de 5 stappen van de meldcode als de 5 vragen van het afwegingskader vragen om gezamenlijk, en het liefst intersectoraal bespreken van signalen. Wat hebben we precies waargenomen? Hoe interpreteren we de signalen? Wat is de uitleg van ouders? Wat laten kinderen ons zien, of wat vertellen zij? Alleen samen kunnen we geweld of verwaarlozing te stoppen.
Het samen in gesprek gaan over casuïstiek en de afwegingen in het afwegingskader, zorgt voor nog meer diepgang en elkaar op de werkvloer vaker treffen om collegiale consultatie uit te voeren. Hierin worden al hele mooie stappen gezet. Wat we nog weinig doen is het met het kind, de ouders en het hele systeem spreken over de situatie.
De kennis die we hebben over het onderwerp kindermishandeling en huiselijk geweld blijft zich ontwikkelen. Vooral aandacht voor participatie van het kind, contact maken en het gesprek aan gaan verdiend verdieping. In stap 3 van de meldcode gaat het niet alleen over het gesprek met ouders maar gaat het over in gesprek gaan met de client. Dat is dus een bredere insteek!
Hun boodschap gaat vaak over; maak echt contact met mij, zie mij echt en ga met mij in gesprek. Maar hoe ga je nou in gesprek als jij je zorgen maakt? En hoe maak je daarin contact met de ander? Een ervaringsdeskundige die opgroeide in een thuissituatie waar wekelijks hulpverlening voor haar moeder en haar broertje kwam, vertelde mij een tijd terug; “Als de juf op school mij gewoon feitelijk gevraagd had wat er bij ons thuis gebeurde, wat ik die ochtend had gedaan, dan had zij gehoord dat ik taken op mij nam die niet bij mij leeftijd hoorden en dat er sprake was van verwaarlozing.”
Dus we zouden vaker de vraag moeten stellen; Wat heb je vandaag gedaan? Hoe ging het vanochtend thuis? Hoe gaat het nu met je? Wat doe jij allemaal in het huishouden? Welke taken heb jij in huis? Hoe gaat het bij jou thuis als iemand boos is? Vertel eens over de laatste keer? Stel specifieke vragen, vraag door over concrete situaties. Want als je vraagt naar algemeenheden dan krijg je vage verhalen of krijg je te horen hoe het misschien gemiddeld genomen gaat maar krijg je niets te horen over dat incident toen het niet goed ging. Vraag je naar details en specifieke situaties dan krijg je een goed beeld van hoe het in de thuissituatie gaat.
Zoals de meldcode uit 5 stappen bestaat, en het afwegingskader uit 5 afwegingen, zo zijn er ook 5 concrete, noodzakelijke stappen voor betekenisvolle participatie van kinderen:
Uit; Handreiking Participatie van kinderen in de meldcode huiselijk geweld en kindermishandeling
De slogan van onze meldcode training is ‘Durf te bespreken’. Ga het gesprek aan, stel vragen en maak contact. Ook als professionals onder elkaar. Bevraag elkaar over signalen maar ook over elkaars expertise, rollen en gedeelde verantwoordelijkheden. Samen maken we het verschil!
Geschreven door Summer Koster; adviseur, kwartiermaker, coördinator sociaal domein, projectleider en trainer.
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.