Met Victim Blaming doen de omstanders eigenlijk hetzelfde als de pleger, ze geven het slachtoffer het gevoel dat zij wel wat had kunnen doen, dat ze zelf schuldig zijn aan het misbruik.
Terwijl we allemaal wel het vermogen hebben om met compassie te reageren wanneer iemand je iets verteld over een nare gebeurtenis of een verlies. Die sociale kant, die troost kant laten we niet zien wanneer seksueel misbruik naar buiten komt.
Victim Blaming maakt heel veel kapot en de andere kant, sociale steun doet zoveel goed. Het geloof en erkent worden maakt het verschil. En eigenlijk is het zo simpel om te doen. Maar daarvoor moeten we bereid zijn om ook een klein beetje meer bang te worden en dat offer brengen we liever niet, we blijven liever in de waan dat het niet zomaar kan gebeuren.
Wil je meer weten over Victim Blaming en wat jij als professionals kunt doen om seksueel misbruik bespreekbaar te maken? Luister dan naar deze podcast met Iva Bicanic.
Veel luisterplezier!
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.
7 reacties
Mensen die aan victimblaming doen denken dat het hun niet zal overkomen en wat hun niet kan overkomen kan een ander volgens hun ook niet overkomen en dat klinkt superieur ten opzichte van die ander die dit is overkomen. Hun inzicht en visie is beperkt en gaan alleen van zich zelf uit. Men gaat uit van het goede van de mens en zeggen dan dat je het over je zelf hebt laten heenkomen en dat je het hebt laten gebeuren terwijl dat niet zo was en daar niet van uit ging.
Het is alsof ze willen zeggen alsof je het hebt geweten en dat je er om hebt gevraagd. Alleen al door die gebeurtenis verkeer je al in staat van verwarring, laat staan dat je er nog een beschuldiging boven op krijgt. Ze zeggen daarom ook het is alsof ze het voor een tweede keer doen. Het is verschrikkelijk om getraumatiseerde mensen nog de schuld te geven nadat wat hun is overkomen. Lichaam en geest raken ontregeld en komt met grove opmerkingen zoals dat je je hersenpan maar beter had moeten laten werken en dat je overdrijft en egocentrisch bent. Zelfs als je hun er mee confronteert beginnen ze te dreigen en te intimideren en kunnen aangifte doen als je hun confronteert nadat wat ze hebben misdaan en hebben gezegd.
De rol van de dader wordt geminimaliseerd en leggen het aandeel van het slachtoffer onder een vergrootglas van kijk eens naar je eigen aandeel. Het kan ook nog zo zijn dat ze een uithaal doen achter de rug om van iemand die het voor je opneemt. Victimblaming kan voor herhaling zorgen en dat mensen er misbruik van maken van vertrouwen en het nogmaals doen Ze krijgen alleen maar verachtelijke opmerkingen en beschuldigingen en kwalijk nemende opmerkingen. Trauma’s slaan zich op in het lichaam en je kunt er niet bij. Ze hebben het over reageren op het reptielenbrein en vluchten vechten en bevriezen. Ze zouden eens meer moeten lezen in de traumaliteratuur. Het zijn kinderlijke simpele en onderontwikkelde mensen en zeggen dat je niet kunt denken maar een goede uitleg weten ze niet te geven en denk dat ze hier ook niet bij kunnen. Je moet het begrijpen en zo ook voor diegene die het is overkomen. Weet wat je weet en voelen wat je voelt. Ze kunnen er met hun gevoel niet bij komen.
Victimblaming is heel schadelijk en wordt wel eens her victimisatie genoemd en ook kun je eerder weer de dupe worden van het zelfde misdrijf als dit door victimblaming is goedgepraat en ze je hier van de schuld geven. Je gaat dan twijfelen aan je waarneming en dat is nooit goed. Het is fascistoide en neigt naar ubermenschneigingen. De dader mag maar vrijgepleit worden. Stel je voor als je onwel zou zijn en men zou je aan je vergrijpen in een kwetsbare positie. Men stelt je voor alles verantwoordelijk voor iets wat je niet had kunnen weten en wat niet normaal is en wat strafbaar is. Dat misdrijven zo goed worden gepraat. Paaien en mensen naaien en hun daarna de schuld geven nadat wat je is overkomen terwijl je al in een toestand van verwarring was er je dan nog meer aan doen laten twijfelen. Vluchten vechten en bevriezen en die overlevingsmechanismen als manier van overleven. Geest lichaam zijn een en je moet je in het lichaam voelen en dat je de controle over je denken terug hebt en het stuur er over en niet gaan twijfelen. Je ziet achter iets onschuldigs soms iets wat dreigend is.
Beste T.
Dank je wel voor je reactie. Victimblaming is i.d.d. heel erg schadelijk.
De schuld leggen bij de persoon die het misbruik is overkomen is nooit oké.
Gelukkig worden steeds meer mensen zich hiervan bewust maar we kunnen het niet vaak genoeg benadrukken.
Hartelijke groet Margreet
Volgens mij zijn het vaak domme mensen die verder niet nadenken wat er door je heen gaat nadat wat je is overkomen en je nog een rot gevoel bezorgen en de rol van de dader minimaliseren. Het kan ook secundaire victimisatie in de hand werken van dat je nog eens het zelfde misdrijf kunt meemaken zoals met mensenhandel van dat men er voor de tweede keer het slachtoffer van wordt. Het vergt al veel moed om te praten nadat wat je is overkomen en dan dat ook nog. Je bevindt je in een kwetsbare positie en dan is het makkelijk om er als superieur over te oordelen. Hun superieure houding van het zou mij nooit overkomen zijn spreekt hier uit. Van dat je het over je zelf hebt afgeroepen klinkt alsof je het gewild had en alsof je het geweten had dat je dat zou overkomen. Op den duur vertrouw je je waarneming niet meer en ga je er echt in geloven dat je het over je zelf hebt afgeroepen. Het stelt de dader vrij van verantwoordelijkheid en de verantwoordelijkheid wordt in de schoenen gelegd van diegene die er uiteindelijk het slachtoffer van geworden is. Het is erg beschadigend dat je op zo”n kwalijknemende manier wordt behandeld en totaal niet steunend. Victimblaming oftewel slachtofferbeschulding wordt wel eens de second rape genoemd. Het is de ultieme trap na. .
Als je uiteindelijk de moed hebt om er over te praten dan krijg je nog daderomkering; Alsof het maar niets is om er over te praten.
Het is de schuld geven van iets traumatisch wat je is overkomen. Het klinkt als verraad. Heeft men eindelijk de moed en dan ook nog dit. Dit versterkt het trauma en de verwarring alleen maar. onvoorwaardelijk getuige zijn van een misdrijf wat je is overkomen. Het lijken allemaal wel daders en groepsdaders waardoor je er helemaal maar niet over praat en je terug trekt. Ook nog kwalijknemende uitspraken zoals van dat je maar beter had moeten denken en dat je je hersenpan maar beter had moeten gebruiken en als je hun er mee confronteert doen zij ook nog aangifte bij de politie en die neemt dit ook nog op. Het is alsof ze vonden dat je hun hebt gekwetst. Geloof dat ze zelf niet dachten toen ze dat zeiden en hun hersenpan zelf niet gebruikten toen ze dat zeiden. Volgens mijn lezen die types alleen maar boeketreeks of roddelbladen . Ze durven je ook nog wel voor het schandaal te zetten. Een goede uitleg kunnen ze niet geven en dit maakt dat je er nog minder controle over hebt en dat de kans dan nog groter is dat je het zelfde kan overkomen. .
Dat de dader vrijgepleit wordt van alle schuld en verantwoordelijkheid dat het dan op het bordje komt van diegene die er het slachtoffer van is geweest. Wat een heerlijk leven kun je hebben als seriele dader van dat je er zo voor weg komt en vrijgesteld wordt van alle verantwoordelijkheid. Het is alsof men dacht dat je het van te voren had kunnen weten. Kom maar met een uitleg met hoe zo”n mechanisme werkt maar dat kunnen ze niet en dan maar zwijgen. Dit is erg schadelijk. De controle was je al kwijt en daarna is die verwarring nog groter. Iemand valselijk beschuldigen. Ze doen alsof je dom bent en een verkeerde keus hebt gemaakt en dat het door jouw schuld komt dat men zo handelde en op den duur heb je helemaal niet meer de moed en de durf meer om er over te praten omdat je de bui al ziet hangen van dat het je weer overkomt dat ze je de schuld geven van iets wat je is overkomen. Onderontwikkeld. Ze doen zich mooier voor bij wie men maar beter van kan worden zonder dat men hier in oprecht is. Als het een persoon is waar ze beter van kunnen worden zouden ze het misschien niet doen.
Hertraumatisering en daar de verantwoordelijkheid niet voor nemen. Zij gaan helemaal aan het gevoel voorbij. Zelfs als je onzichtbaar bent en nog in verwarring nadat wat je is overkomen noemen ze je nog egocentrisch. Het klinkt alsof je het hebt verdiend dat je dit meemaakt. Dan zeggen ze dat het een levensles is dat iemand een misdrijf mishandeld en misbruikt is en bent bestolen beplunderd en beroofd verkracht misbruikt or what so ever. Ik hoop dat mensen die dit zeggen eens hun portie thuis krijgen; en het is alsof je het voor de tweede keer is overkomen. Met victimblaming is het een rechtvaardigen nadat wat je is overkomen. Men krijgt geen steun maar verachting en minachting en het getuigt van geen respect en het lijkt alsof je het hebt verdiend. Je zou denken aan ultrarechts of heel onderontwikkeld. Met alle winden mee praten als ze daar beter van kunnen worden want in zo”n positie ben je toch kwetsbaar.