Kinderen die in een onveilige en onvoorspelbare thuissituatie zijn opgegroeid zijn enorm alert. Ze hebben geleerd om steeds te scannen in welke stemming de ander is. Ze hebben dit nodig gehad om te overleven. Zij hebben op moeilijke en angstige momenten geen volwassenen gehad als co-regulator. Niemand die hen geruststelde en hun gevoelens zag en erkende.
Kinderen met een ontwikkelingstrauma hebben vooral iets gemist, zij hebben iets niet gekregen. Niet de aandacht, steun en veiligheid die een jong kind nodig heeft om zich te ontwikkelen.
Er zijn in het dagelijkse leven voor hen veel triggers die hen terug doen denken aan eerdere gebeurtenissen en de innerlijke onveiligheid en dat maakt dat ze dan reageren vanuit hun overlevingsmechanisme.
De beslotenheid van de therapieruimte kan al een trigger zijn.
Tamarinde heeft ervaren dat kinderen heel veel baat hebben bij het buiten zijn, dat werkt al heel erg rustgevend. Zij werkt met kinderen en paarden. De paarden zijn een manier voor kinderen om weer te voelen en te ervaren. Een paard vraagt niet veel maar is wel een mooie spiegel.
Een paard zal het kind letterlijk dragen. En zij zijn een bron van troost voor de kinderen.
Door de kennis van het window of tolerance of de ladder uit de polyvagaal theorie eigen te maken en vanuit die kaders naar gedrag te kijken lukt het om het gedrag van de ander om te denken. Om hier anders naar te kijken.
Die jongeren die ineengedoken zit met de capuchon van zijn hoodie over zijn hoofd heeft geleerd en ervaren dat het belangrijk is om je klein te maken, om je onzichtbaar te maken want als je dat niet doet krijg je ervan langs. Als je dat ervaart en vanuit begrip hiernaar kijkt zal je anders reageren.
Herken ook de ontregeling bij jezelf, wijzelf hebben net zo goed onze mindere momenten. Ook wij rennen vaak van het ene gesprek naar het andere, zijn gehaast en daardoor niet altijd goed in contact met onszelf en de ander.
Leer jezelf ook technieken aan waardoor je weer present bent. In teammeetings kun je hier ook aandacht aan besteden. Start met een check-in, heb aandacht voor hoe iedereen erbij zit, start met een ademhalingsoefening of iets anders wat helpt om even in het hier en nu te zijn.
Het is een podcast geworden met een mooie praktische verbinding van theoretische concepten en de dagelijkse praktijk van Tamarinde en de kinderen en hun ouders waarmee zij werkt.
Over Tamarinde Ze werkt als GZ-psycholoog in de jeugdhulpverlening en in haar vrijgevestigde praktijk; Tamarinde Adviespraktijk PIT. Ze heeft zich gespecialiseerd in het behandelen van trauma- en hechtingsproblematiek.
Veel kinderen en jongeren vinden het lastig om te praten in een (behandel) kamer. Vandaar dat Tamarinde veelal buiten therapie geeft in de natuur vaak in samenwerking met een paardencoach. Ouders en kinderen geven aan deze manier van therapie als zeer prettig te ervaren. Ze werkt zowel ervarings- als lichaamsgericht.
Tamarinde werkt vanuit de ontwikkelingsgerichte, contextuele benadering.
Meer weten over traumasensitief werken? Meld je dan aan voor de training Trauma en Veerkracht 
Een ontwikkelingstrauma ontstaat wanneer er als baby of in je kinderjaren niet is voldaan aan jouw behoeftes, je dingen meemaakt die grote emotionele impact op je hebben of wanneer je als baby of kind te maken krijgt met chronische stress. Ouders spelen hierin een grote rol. Baby’s en kinderen zijn namelijk afhankelijk van volwassenen. Zij voorzien hen in hun behoeften en het in orde brengen van hun emoties en zorgen voor veilige hechting. Wanneer ouders dit niet kunnen, omdat ze niet weten hoe of ze zelf getraumatiseerd zijn, kan je als baby of kind dus (emotionele) schade oplopen en dus een ontwikkelingstrauma.
Bron; Psyned
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.